Najczęściej wykorzystywanym paliwem drzewnym jest drewno kawałkowe. Do jego spalenia wystarczy prosty piec z paleniskiem rusztowym połączonym z wymiennikiem ciepła. Niestety, takie rozwiązanie oznacza niską sprawność oraz brak możliwości regulowania strumienia powietrza, kluczowego w procesie spalania.
Korę, trociny i wióry ze względu na ich niejednorodność i zawartość zanieczyszczeń należy spalać tylko w specjalnych kotłach, lub przeznaczyć do produkcji paliwa uszlachetnionego- pelet lub brykietów.

W przypadku zrębków najwięcej trudności sprawia przechowywanie tego materiału. Świeże zrębki mają wilgotność rzędu 60%. Spada ona w czasie składowania, ale jednocześnie w pryzmach zachodzą mikrobiologiczne procesy rozkładu materii organicznej. Zaleca się ich przechowywanie w wentylowanych, podgrzewanych magazynach. Ponadto, zanieczyszczenia takie jak kamienie, gwoździe, czy gleba są częstą przyczyną awarii systemów podających paliwo do pieca.

Powyższe problemy można pokonać np. poprzez granulację odpadów drzewnych. Tak wyprodukowane paliwo (pelety) niewiele odbiega wartością opałową od gorszych sortymentów węgla kamiennego.

Rynek pelet prężnie się rozwija na całym świecie. Rośnie zarówno produkcja paliwa, jak i zainteresowanie nim ze strony różnych grup odbiorców. Rosnący popyt nie zawsze da się zaspokoić poprzez zwiększanie krajowej produkcji. Kierunki importu pelet do Europy są przedstawione na poniższym obrazku.

Coraz trudniej o dostęp do odpadów drzewnych dobrej jakości. Przybiera na sile konkurencja o surowiec z innymi gałęziami przemysłu (np. zakładami papierniczymi, meblarskimi). Rosnącemu zapotrzebowaniu na odpady tartaczne towarzyszy wzrost ich cen oraz cen paliwa z nich produkowanego.

Ta sytuacja doprowadziła do poszukiwań alternatywnychźródeł energii z biomasy. Rozpoczęto produkcję granulatu ze słomy, siana, łusek słonecznika, otrąb, makuch rzepakowych, kukurydzy, trzciny cukrowej i wielu innych. Pomysłowość producentów jest podsycana rosnącym popytem ze strony dużych odbiorców (elektrociepłowni, miejskich systemów ciepłowniczych), zobowiązanych do produkcji określonego udziału energii z OZE (odnawialnych źródeł energii).

Duże instalacje nieźle sobie radzą ze spalaniem tych trudnych paliw. Indywidualni użytkownicy kotłów małych mocy również coraz częściej eksperymentują ze spalaniem agropelet lub ziarna, zachęceni nieco korzystniejszymi cenami tychże paliw.

Owies

Idea wykorzystania biomasy na cele energetyczne ma zarówno entuzjastów jak i oponentów. Ci drudzy podkreślają, że pozyskaniu, transportowaniu i przetwarzaniu biomasy towarzyszy spore zużycie konwencjonalnych, nieodnawialnych paliw, co rozwiera zamknięty obieg dwutlenku węgla i niszczy ekologiczny efekt działań. Nie można odmówić temu stwierdzeniu prawdziwości, jednakże analiza energetyczna łańcucha  przetwórstwa biomasy udowadnia znaczne korzyści płynące z jej wykorzystania.

Do zalet paliw roślinnych możemy zaliczyć:

• odtwarzalność surowca
• ich spalanie nie powoduje dodatkowej emisji dwutlenku węgla, ponieważ ilość tego gazu powstająca przy spalaniu jest równa tej, którą pobierają w procesie fotosyntezy rośliny
• ich spalaniu towarzyszy ograniczona emisja pozostałych gazów cieplarnianych: tlenków siarki i azotu
• pozostały popiół charakteryzuje się korzystnym składem mineralnym i z powodzeniem może być stosowany jako nawóz
• wzrost wykorzystania biomasy prowadzi do uaktywnienia gospodarczego rolnictwa, zmniejszenia bezrobocia w obszarach wiejskich
• produkcyjne wykorzystanie ziem skażonych, mało urodzajnych gleb lub obszarów leżących odłogiem (pod plantacje roślin energetycznych).

*) całkowita ilość (pierwotnych zasobów energii, która jest potrzebna do wytworzenia jednostki energii finalnej

**) ekwiwalent CO2 - jeden megagram (1 Mg) dwutlenku węgla (CO2) albo ilość innego gazu cieplarnianego stanowiąca odpowiednik jednego megagrama (1 Mg) dwutlenku węgla (CO2), obliczona z wykorzystaniem odpowiedniego współczynnika ocieplenia Zużycie energii i emisje CO2